DE EERSTE TOURWEEK VAN 2011

De eerste Tourweek van 2011

Op de eerste rustdag is het tijd voor een kleine opsomming van alle gebeurtenissen in deze eerste tourweek, die toch vooral werd gedomineerd door op de grond liggende fietsen met nog een draaiend voorwiel.

Al op dag een werden verschillen gemaakt en niet eens op de in het parcours opgenomen Passage du Gois, waar in 1999 bijvoorbeeld wel het halve peloton op achterstand werd gereden. Dit jaar was een valpartij aan het eind van de etappe voldoende om meteen de topfavoriet tijd te laten verliezen. Terwijl Cadel Evans ongeveer de winnaar Philippe Gilbert op de streep inhaalde, moest Contador in een soort tweede peloton ploeteren om niet teveel tijd te verliezen. Geen goed begin voor hem, maar het maakt het wel spannender.

Zoals we nu wel weten, maar toen nog niet, zit er in elke zichzelf respecterende onstnapping een Vacansoleil renner mee. Lieuwe Westra, Roy en Quemeneur zetten de toon voor de eerste week, maar bleken zoals zo vaak kansloos. De grote nederlandse favoriet, Robert Gesink, viel trouwens ook, maar had het geluk dat binnen de laatste drie kilometer te doen, wat automatisch resulteert in eenzelfde tijd als het peloton.



De tweede etappe duurde slechts zo’n 25 minuten voor de meeste ploegen, maar in deze ploegentijdrit werden wel degelijk belangrijke verschillen gemaakt. Opnieuw was de grootste verliezer Alberto Contador die met zijn Saxo Bank ploeg als eerste mocht starten. De meeste andere topploegen wisten bijna een halve minuut onder hun tijd te rijden. Ook niet zo gek als je bedenkt dat Evans (BMC) en Cancellara (Leopard), erkende hardrijders dus, daarin reden.

De overwinning ging overigens naar Garmin Cervelo die een heel bataljon aan tijrijders in de ploeg hebben. Logisch gevolg was dat Thor Hushovd in het geel kwam te rijden, wat hij tot Saint Flour wist te behouden.



Eindelijk was het op de derde dag tijd voor een massasprint. Toch iets waar de eerste tourweek voor geboren is. Alles leek erop dat Cavendish dit zou winnen, maar het uitmuntende teamwerk van vooral gele truidrager Hushovd zorgde ervoor dat Tyler Farrar werkelijk gecatapulteerd werd. Opmerklijk nog dat Romain Feillu namens Vacansoleil tweede werd, terwijl hij naar Farrar toe reed. Mocht hij wat beter de bergen verteren dan Cavendish en Farrar, dan is hij een gevaarlijke klant voor een etappeoverwinning.



Helaas voor de sprinters moesten zij een dagje wachten eer een volgende kans zich zou aandienen, want de vierde etappe was net als de eerste bergop. Gilbert had zijn zinnen ook op deze etappe gezet, maar bleek niet zo goed te zijn als in de eerste etappe. En ook niet zo slim, daar hij een gaatje naar Jurgen van den Broeck, nota bene zijn eigen ploeggenoot, dichtreed. Dom, dom, dom. Evans profiteerde en was echt de sterkste renner van het peloton die dag. Misschien wel van de gehele ronde…



Pure ellende. Dat typeert wel de rit van Carhaix naar Cap Frehel. Contador, Boonen, Gesink Brajkovic, Steegmans en Leipheimer vielen door een nerveus peloton. Nicki Sorensen werd geschept door een moteur.

De sprint was echter prachtig, waarbij Cavendish uit geslagen positie terugkwam en iedereen erop legde. Hij snapte in tegenstelling tot Gilbert wel hoe je je ploeggenoten laat wegrijden, waardoor iedereen op apegapen komt te liggen. Prachtig.



Eindelijk zagen we dan in de zesde etappe het talent Bauke Mollema uit het peloton demarreren. Het was 400 meter voor de streep in Lisieux vrij kansloos, maar als hij later was aangegaan was dat het ook. Nooit geschoten is altijd mis. De moeilijke aankomst was een prooi voor Edvald Boasson Hagen, die niet echte en pure sprinter is, maar uitstekend kan accelereren bij licht geaccidenteerd terrein. Gilbert, die daar zo ongeveer voor geboren is, bleek wederom niet zo goed te zijn als op dag 1 en moest genoegen nemen met een zevende plaats. Ondertussen pakte Johnny Hoogerland, een naam die iedereen nu wel bekend in de oren zal klinken, de bolletjestrui. Loon naar werken noemen we dat.



Le Mans – Chateauroux was voorlopig de laatste etappe waar een sprinter kans had op een etappeoverwinning. De te kloppen man was nu natuurlijk Mark Cavendish die in 2008 hier zijn eerste overwinning behaalde. Met een fietslengte voorsprong won hij, terwijl hij hetzelfde gebaar maakte als drie jaar geleden, de sprint. Wat een kanon is het toch. In deze etappe gaf Tom Boonen op met een hersenschudding. Een zwaardere aderlating voor het klassement was echter de opgave van Bradley Wiggins die vleugellam met een van pijn vertrokken gezicht op het asfalt lag. Ook hier gold weer de een zijn dood de ander zijn brood, want terwijl Geraint Thomas, toen nog drager van de witte trui, vergeefs op Wiggins wachtte, koerste Gesink die wonder boven wonder niet gevallen was door en pakte de leiding in het jongerenklassement.



Zaterdag 9 juli doemden dan eindelijk de eerste bergen op en prompt slaagde een ontsnapping. Rui Costa was de gelukkige en hield op Super Besse met 12 seconden Gilbert van zich af. Het bleek voor Gesink teveel. Mentale problemen, fysieke problemen, who effing cares? Hij weet het zelf het beste en niemand anders kan er iets aan doen, zeker de media niet. Gelukkig wist hij de schade te beperken en reed, begeleid door een aantal ploegmaten, op 1.23 na Rui Costa over de streep. Wie zag het niet slecht zitten op dat moment?



Mijn vrees voor Gesinks Tour de France werd erger toen ik las dat hij al op de eerste col in de etappe van zondag 10 juli moest lossen. Naarmate de dag vorderde kwam hij echter steeds verder van voren te zitten en ,tsja, de val van Van den Broeck en Vinokoerov, waardoor het peloton bijna stilhield, zullen hem zeker ook goed gedaan hebben. Luis Leon Sanchez won namens de Rabobank de etappe, maar het verhaal van de dag was natuurlijk Johnny Hoogerland die in het prikkeldraad geramd werd door een auto van de franse televisie. Opstaan en weer doorgaan, luctor et emergo, Johnny leeft echt naar de spreuk van zijn provincie van herkomst. Ik heb slechts een persoon, ploegleider Hilaire van der Schueren gehoord over een schadevergoeding. Johnny zelf was erg vergevingsgezind, maar ik zou als Vacansoleil die debielen keihard aanklagen, fucking sue them! Doorrijden na een ongeluk, negeren van een order van de tourdirectie, veroorzaken van lichamelijk letsel en bovenal het derven van inkomsten. Vallen hoort bij wielrennen natuurlijk, maar vallen door omstandigheden anders dan je eigen onkunde of die van andere renners, is artificieel en neigt naar een oneerlijke strijd. Een fotograaf op de Alpe d’Huez? Een overstekende hond? Baskische gekken die midden op de weg staan? Aanklagen, allemaal. En van die hond de baas dan. Net zo lang totdat het (bijna) niet meer gebeurt. De geldelijke belangen zijn zo groot in een professioneel circuit dat dit soort excessen (nou ja het wordt al bijna normaal) niet meer te accepteren zijn.

Ondertussen is elke renner die boven het maaiveld uitsteekt verdacht en crimineel. Right…

De stats na een week Tour:

Geel: Thomas Voeckler
Groen: Philippe Gilbert
Bollen: Johnny Hoogerland
Wit: Robert Gesink
Afgelegde kilometers: 1591,5 km
Nog te gaan: 1839 km

Uitvallers: Jurgen van de Walle (Omega Pharma-Lotto, 4e etappe), Janez Braijkovic (Team Radioshack, 5ee etappe), Christophe Kern (Team Europcar, 5e etappe), Ivan Velasco (Euskaltel-Euskadi, 6e etappe niet opgestapt), Vasil Kiryjenka (Team Movistar, 6e etappe), Tom Boonen (Quickstep, 7e etappe), Bradley Wiggins (Sky Procycling, 7e etappe), Remi Pauriol (La Francaise des jeux, 7e etappe), Christopher Horner (Team Radioshack, 8e etappe niet opgestapt), Benat Intxausti (Team Movistar, 8e etappe), Juan Manuel Garate (Rabobank 9e etappe niet opgestapt), Wout Poels (Vacansoleil-DCM, 9e etappe), Arnets Txurruka (Euskaltel-Euskadi, 9e etappe), Pavel Broett (Team Katoesja, 9e etappe), Jurgen van den Broeck (Omega Pharma-Lotto, 9e etappe), Aleskandr Vinokoerov (Astana, 9e etappe), Frederik Willems (Omega Pharma-Lotto, 9e etappe) en als 18e uitvaller David Zabriskie (Garmin-Cervelo, 9e etappe).

Overige Ronde van Frankrijk Blogs