FIETSEN ZOALS FIETSEN IS BEDOELD

Fietsen zoals fietsen is bedoeld

Eindelijk zagen we een etappe waar de mensen voor naar de koers komen. Strijd, heroïek, fietsen zoals de Tour in mijn herinnering was, een zware helse koers met de grote mannen elke dag strijdend om het geel en de helden van de dag tot het laatst strijdend voor de dagzege. Koersen zoals het Opperwezen koersen had bedoeld toen hij het creëerde. Twee dagen op het puntje van de stoel gezeten tot ik er vanaf donderde en vanaf de grond ademloos verder keek al zou dat ook nog van de stonedheid van de doping kunnen komen om de saaie sprint- en valdagen van de afgelopen week door te worstelen.

Twee dagen geweldige koers, waarvan op de eerste, zaterdag, het dominante klimwerk van de Sky renners naar La Planche des Belles Filles de daden van de vikingen die eens deze berg bezochten deed verbleken. Al op de flanken van La Planche des Belles Filles was het peloton uiteengereten door hard stoempwerk van Porte en Froome namens SKY, die voor Wiggins de hele zooi het nakijken gaven, met de Nederlandse favorieten in het bijzonder.

In de race naar boven door de SKY trein konden alleen Evans, Nibali en Taaramae volgen tot slotman Froome het gas opentrok zijn achternaam eer aandoend. Alsof Wiggins achter de derny reed...vroaaaam. Froome hield het echter vol tot en met de streep en kon ook nog voorkomen dat Evans er met de dagzege vandoor ging. De dubbelslag was compleet toen Wiggins ook nog eens het geel pakte. De berg van de mooie meisjes mag wat mijn betreft terugkomen.

Wielrennen op zijn best, met mogelijk nieuwe helden. Jurgen van de Broeck, het al lang aangekondigde Belgisch talent bleek zondag ook eindelijk bij de grote mannen mee te kunnen. Zaterdag finishte hij ongelukkig op 1:52 maar liet een geweldig staaltje rijden zien nadat hij zaterdag door pech op achterstand was geraakt. Jurgen kwam tot 10 meter van de kopgroep maar was toen toch echt helemaal dood en moest passen , ik had nog moeten zien wat er gebeurd was als hij geen pech had gehad, want denk dat hij de etappe had gepakt.

Nog niet bijgekomen van het prachtige fietsen in een dito omgeving ging het zondag met opwarmertjes van derde en vierde categorie, vier bergen van tweede categorie en op 15 kilometer voor het eind de klim naar over de Col de la Croix. Ik ben geen liefhebber van finishes bergaf, maar als je alleen maar etappes hebt als de afgelopen twee dagen, prima. De koers was dermate zwaar gemaakt getuige de gevechten om uberhaupt weg te komen. De hele dag groepjes weg en weer terug tot eindelijk halverwege het nieuwe plan van Rabo duidelijk werd.

Rabobank paste het tactisch strijdplan direct aan en stuurde op weg naar Porrentruy Mollema en Kruiswijk vooruit in een poging een etappe te winnen in deze nu al kansloze Tour. Zo jammer dat het wat dat betreft al over is. Na de ronde van Californië had ik echt goede hoop om mijn eerste Tourherinnering uit mijn leven, de overwinning van Joop, her te beleven. In de tussenliggende jaren was er natuurlijk altijd lichte hoop met mannen als Breukink, Rooks, maar dit jaar zou het het jaar van Gesink zijn.

Gelukkig beschikt Robert over een goed koersinzicht door vandaag nogmaals een kwartier in te leveren en te genieten van de omgeving. Met 4 minuten is hij nog te gevaarlijk en mag hij niet weg. Met een half uur laten ze Robert volgende week wel gaan. Noteer hem maar vast in de Tourtoto voor etappe 14, 16 of 17. Kom op Robert, rijd de grijns van Michael Boogerd uit boeken en word de volgende winnende Nederlander in een bergetappe....

Aan het einde van de rit geen Nederlanders meer voorin, maar dezelfde favorieten als zaterdag samen met Zubeldia en Mentsjov, die op de Planche des Belles Filles nog door het ijs zakte, en, prominent aanwezig, daar was hij weer Jurgen van den Broeck. Wiggins liet vlak voor de finish even een gaatje met Evans en van de Broeck, maar herstelde zich keurig en pakte het tweetal comfortabel terug. Maandag is er een lange, individuele tijdrit die op het lijf lijkt geschreven van Wiggins. De tour zal na maandag nog niet beslist zijn, maar Wiggo kan een grote stap in de richting ztten, zeker wanneer hij Evans een (mentale) tik kan geven. Parijs is nog ver, de strijd om het Geel gaat tussen Evans, Wiggens, van den Broeck, Zubeldia, Mentsjov en Nibali.... en ik geloof weer in de schoonheid van fietsen.

Overige Ronde van Frankrijk Blogs