Etappe 1: Florence naar Rimini; 29 juni 2024; 206.00 km

De 111de editie van de Tour de France gaat van start in Florence. Opmerkelijk genoeg is het pas de eerste keer dat Le Grand Départ in Italië is (Ons land was al zes keer gastheer van de Tourstart) wat een unieke sfeer met zich meebrengt. Florence, met zijn rijke kunst en architectuur, biedt een iconisch decor voor deze historische openingsetappe.


Het is meteen al aanpakken geblazen in de openingsetappe. De coureurs moeten op hun 206 km lange weg naar de finish in Rimini namelijk zeven colletjes over, waaronder drie van de tweede categorie. Een heuvelachtige rit van 205 kilometer, die de renners door het schilderachtige Toscaanse landschap voert. Met verschillende korte, maar steile beklimmingen, wordt dit geen gemakkelijke opgave. De route bevat enkele iconische Toscaanse heuvels, die de renners direct op de proef stellen.



Het eerste obstakel doemt na 37 km op en is een 12,5 km lange klim à 5%. De top van de laatste helling (7 km à 5%) ligt op 25 km van de finish. Aanvallers met klimmersbenen (Bettiol, Pidcock, Van Aert, Van Gils) en de klassementsrenners zijn in beeld voor het eerste geel.

Verslag Etappe 1: Florence naar Rimini;

Romain Bardet van DSM heeft de eerste gele trui in de 111de Tour de France veroverd. De Fransman finishte na een onwaarschijnlijk spannende finale net voor zijn ploegmaat Frank van den Broek aan wie hij de zege goeddeels dankte.

Van den Broek maakte deel uit van een vroege vlucht van negen man. Hij liet zich in de 206 km lange openingsrit van Florence naar Rimini terugzakken toen hij hoorde dat Bardet naderde. Van den Broek loodste Bardet naar de koplopers Madouas en Abrahamsen, die het tempo van onze landgenoot niet lang volhielden.

Bardet en Van den Broek zagen hun marge in de slotfase akelig snel slinken, maar bleven de snelle mannen nog net voor. In de op papier zwaarste openingsrit in de Tourhistorie werd van meet af aan aangevallen. Het tempo bergop was al rap te machtig voor Cavendish, die meteen al op forse achterstand reed. Hij zou niet de enige sprinter in problemen blijken, want ook Fabio Jakobsen had het zwaar.

De sprinters met klimmersbenen, zoals Van Aert en Pedersen, konden goed mee en dat was in het nadeel van Bardet en Van den Broek. Het uitgedunde peloton kwam razendsnel dichterbij, maar net niet rap genoeg: Van Aert werd op 0,05 derde.

De fenomenale arbeid van Van den Broek werd niet beloond met het geel, maar hij kreeg wel de groene en de witte trui én hij won de prijs voor de strijdlust. "Hoe ik me voel? Nou, ik ben echt naar de kloten", zei Van de Broek na afloop. "Maar hé, ik heb mezelf verbaasd. Ik had mijn zinnen gezet op de bergtrui, maar ik had niet de punch zoals Izagirre en Abrahamsen. Ik zat niet te wachten op de prijs voor de strijdlust, maar de groene en de witte trui is geen troostprijs. "

"Trouwens, wat een pokkeneind was het op het laatst, met die wind tegen. Maar mooi dat we het haalden", zei Van den Broek.